Beschrijving

Een Sencha en een Bancha stammen af van dezelfde Japanse theeplant. Nadat de thee geplukt wordt, wat in Japan quasi altijd machinaal gebeurt, worden de blaadjes handmatig gesorteerd. De jongere theeblaadjes worden over het algemeen gebruikt voor Sencha en de grotere, iets robuustere bladeren voor de Bancha. De bladeren zijn zeer rijk in mineralen, maar hebben een lagere graad van cafeïne.  De Bancha wordt daarom in Japan als een drank voor de ganse dag door aanzien en het betekent dan ook letterlijk ‘gewone thee’. De Japanners drinken deze thee traditioneel bij de maaltijd.

De smaak van bancha is iets zachter dan de smaak van een Sencha. Ook de zeer geringe bitterheid en het lagere cafeïne gehalte maakt deze thee perfect voor zowel een eerste kennismaking met Japanse thee als voor ervaren green-tea-lovers! Deze typisch platte theebladeren geven een zachte, verfrissende en licht grassig smaak.

Ingrediënten

Japanse groene thee.

Japanse groene thee

In Japan is het begrip terroir minder belangrijk dan in China. De gewoonte om verschillende partijen aracha (thee dat halverwege het productieproces is) te mengen om een evenwichtige smaak te verkrijgen, maakt het onmogelijk om de precieze plaats van oorsprong van een bepaalde thee te bepalen. De namen die aan de thee worden gegeven verwijzen naar de methode van productie en verwerking van de bladeren. Bij zeer hoogwaardige theeën wordt echter soms verwezen naar het terroir. Er zijn acht hoofdtypen Japanse thee: Sencha, Bancha, Hojicha, Genmaicha, Tamaryokucha, Gyokuru, Kabusecha en matcha.

Bancha wordt meestal gemaakt van theebladeren en stengels die tijdens de nazomer- of herfstoogst worden geplukt, de vierde en laatste pluk in het Japanse groeiseizoen. Bancha betekent dan ook “laatste thee”. De beste kwaliteit Bancha thee wordt echter gemaakt van theebladeren die in juni worden geoogst.

Bancha was de dagelijkse thee voor de meeste Japanners tot halverwege het EDO-tijdperk (1603-1868), toen Sencha de populairste thee in Japan werd. In landelijke en bergachtige gebieden verbouwde vele huishouden vroeger vaak een kleine hoeveelheid Bancha voor eigen gebruik.

Basis voor andere thee

Wanneer bancha, na het gebruikelijke productieproces, nog geroosterd wordt, wordt het hojicha genoemd.  Dit roosteren werd in 1920 ontdekt door een handelaar in Kyoto die een stock onverkoopbare oude bancha bezat.  Door de oude bancha te roosteren ontstond er een thee met een nieuwe smaak en een lichtbruine kleur.

Bancha (of ook wel soms sencha) wordt gebruikt als basis voor het maken van genmaicha. Genmaicha is een groene thee waar gepelde, gekookte en vervolgens geroosterde rijstpitten worden toegevoegd om een zeer aangename en ongewone smaak te verkrijgen.